gerbera
Üye
- Mesajlar
- 26
Ya baki Entel Baki..
Baki olan sensin,baki kalacak sensin..
Yürek hep baki olanı ister,kaybolmayanı,gitmeyeni,bitmeyeni,her daim olanı ister.
Gitmelerden,ayrılmalardan,yok olmalardan değil midir iniltisi?
Yanmak nedendir? Ayrılıktan bitmekten değil midir?
Peki baki olan,hep kalan,hiç gitmeyen,yok olmayan Rab’dan başkası olabilir mi?
Öyleyse insana verilmiş muhabbet yeteneği O’na verilmeli değil midir?
Herşey O’nun adına O’nun için sevilmeli değil midir?
O’na verilmezse şayet üzülen yanan kendisi olmaz mı yine insanın?
Hep öyle yapmadık mı? Mevla’nın bize bahşettiği muhabbeti oraya buraya savurup harcamadık mı?
Bu yüzden yanmadık mı hep?
Asıl muhabbete layık olanı muhabbetsiz bırakmadık mı?
Can bildiğimiz bile gün gelip el olmadı mı?
Ama O,asıl yar hep bizimle olmadı mı?
Biz O’nu unutsak ta O bizi unutmadı.
Biz kendimizi bile unuttuğumuzda O,kalbimize dokundu.
“Beni hatırla,bana sığın Ben’den başka sana ebedi dost olacak yok” dedi.
Bazen duyduk bazen duymazdan geldik.
Vefasız dünyanın pençesine sıkışıp kalmışız..
“Vefa yok, ahde hürmet hiç, lafe-i bi medlul
Yalan raiç, hıyanet mültezem, heryerde hak meçhul”
Ne güzel söylemiş şairimiz Mehmet Akif ERSOY.
Herkes dönmüş sırtını bir bir bizi terk ediyor.Dünya böyle kurulmuş yapacak bişey yok..
Gecemizi gündüzümüze katıp yad ettiklerimiz hatrımızı sormaz hale geliyor..
Biz ne kadar vefalı olursak olalım dünyaya, içindeki her şey vefasızlıkla mukabelede bulunuyor. Çünkü ebedi değiller..Kalp ebed diyor, çağrısını yalnız Rabbi duyuyor..
Kalbimiz incinmelerden bitap düşmüş.İncinmemek incitmemekten çok zor..Çünkü incitmemek elde ama incinmemek elde olmuyor.En çokta vefasızlık incitiyor.
Rabbimiz yetişiyor imdadımıza.Bana sığın ,canını yakan her neyse Rab aşkına sabret..
Kin tutma,öfkelenme sana sırtını dönen her şeye dua et.
Hepsini imtihan bil.İmtihan de ve sus..Unutma Rabbin, derdinle seni var ediyor.Derdin olmazsa sen de olmazsın,hiç olursun.Hayatın inişli,çıkışlı yollarında,yolun sonuna varamadan kalırsın.
Derdi olmalı insanın.Derdini, derdine derman bilmeli,sabretmeli.
Zaten başka seçeneğin yok ki.Ya şükrederek hatırlayacaksın Rabbini ya da sabrederek.Elinde olanların şükrünü hakkıyla eda edememek te kötü..Herşey yolunda iken Rabbi hatırlamak çok zor.
Dertsiz insan elindekilerin şükrünü eda etmekten aciz,dertli olan ise derdine sabretmekten.
Her iki şekilde de imtihandasın. Derdin olsa da olmasa da.Ya şükrünle yada sabrınla..
Ama en çok seni Rabbine yaklaştıran derdin oluyor.
Beni Rabbime yaklaştıran derdime kurban olayım diyebilmeli insan. Rabbimiz arada bir kalbimiz yokladığında bizi,O’nu anarken bulabilmeli.Hayatımızın merkezine O’nu koymadıkça, akan gözyaşı O’nun için olmadıkça huzur gelmeyecek bilmeli..
Baki sensin baki kalacak yalnız sensin diyebilmeli.
“Her defa haberi taze bir müjde;
O var!
Her defasında, geç, gafletten vecde;
O var!
Ne sen varsın,ne ben,ne yar,ne kimse;
O var!
Bütün sevdiklerin elden gittiyse;
O var!
Kalacak kim varsa dost tomarından?
O var!
Sana daha yakın şah damarından;
O var!
Arama, ilaç yok eczanede!
O var!
Gayede,sebepte ve bahanede;
O var!
Sevdiğini ebed boyu tutan dinç;
O var!
Yıkılmaz dayanak, kırılmaz destek;
O var!
Tekten de tek; bir tek, tek başına tek;
O var! “
Rabbim yalan dünyanın zorlu yollarında bize rahmetiyle muamele etsin ve biz bıraksak da, unutsak da o bizi unutmasın, yar ve yardımcımız olsun, duasıyla…
Baki olan sensin,baki kalacak sensin..
Yürek hep baki olanı ister,kaybolmayanı,gitmeyeni,bitmeyeni,her daim olanı ister.
Gitmelerden,ayrılmalardan,yok olmalardan değil midir iniltisi?
Yanmak nedendir? Ayrılıktan bitmekten değil midir?
Peki baki olan,hep kalan,hiç gitmeyen,yok olmayan Rab’dan başkası olabilir mi?
Öyleyse insana verilmiş muhabbet yeteneği O’na verilmeli değil midir?
Herşey O’nun adına O’nun için sevilmeli değil midir?
O’na verilmezse şayet üzülen yanan kendisi olmaz mı yine insanın?
Hep öyle yapmadık mı? Mevla’nın bize bahşettiği muhabbeti oraya buraya savurup harcamadık mı?
Bu yüzden yanmadık mı hep?
Asıl muhabbete layık olanı muhabbetsiz bırakmadık mı?
Can bildiğimiz bile gün gelip el olmadı mı?
Ama O,asıl yar hep bizimle olmadı mı?
Biz O’nu unutsak ta O bizi unutmadı.
Biz kendimizi bile unuttuğumuzda O,kalbimize dokundu.
“Beni hatırla,bana sığın Ben’den başka sana ebedi dost olacak yok” dedi.
Bazen duyduk bazen duymazdan geldik.
Vefasız dünyanın pençesine sıkışıp kalmışız..
“Vefa yok, ahde hürmet hiç, lafe-i bi medlul
Yalan raiç, hıyanet mültezem, heryerde hak meçhul”
Ne güzel söylemiş şairimiz Mehmet Akif ERSOY.
Herkes dönmüş sırtını bir bir bizi terk ediyor.Dünya böyle kurulmuş yapacak bişey yok..
Gecemizi gündüzümüze katıp yad ettiklerimiz hatrımızı sormaz hale geliyor..
Biz ne kadar vefalı olursak olalım dünyaya, içindeki her şey vefasızlıkla mukabelede bulunuyor. Çünkü ebedi değiller..Kalp ebed diyor, çağrısını yalnız Rabbi duyuyor..
Kalbimiz incinmelerden bitap düşmüş.İncinmemek incitmemekten çok zor..Çünkü incitmemek elde ama incinmemek elde olmuyor.En çokta vefasızlık incitiyor.
Rabbimiz yetişiyor imdadımıza.Bana sığın ,canını yakan her neyse Rab aşkına sabret..
Kin tutma,öfkelenme sana sırtını dönen her şeye dua et.
Hepsini imtihan bil.İmtihan de ve sus..Unutma Rabbin, derdinle seni var ediyor.Derdin olmazsa sen de olmazsın,hiç olursun.Hayatın inişli,çıkışlı yollarında,yolun sonuna varamadan kalırsın.
Derdi olmalı insanın.Derdini, derdine derman bilmeli,sabretmeli.
Zaten başka seçeneğin yok ki.Ya şükrederek hatırlayacaksın Rabbini ya da sabrederek.Elinde olanların şükrünü hakkıyla eda edememek te kötü..Herşey yolunda iken Rabbi hatırlamak çok zor.
Dertsiz insan elindekilerin şükrünü eda etmekten aciz,dertli olan ise derdine sabretmekten.
Her iki şekilde de imtihandasın. Derdin olsa da olmasa da.Ya şükrünle yada sabrınla..
Ama en çok seni Rabbine yaklaştıran derdin oluyor.
Beni Rabbime yaklaştıran derdime kurban olayım diyebilmeli insan. Rabbimiz arada bir kalbimiz yokladığında bizi,O’nu anarken bulabilmeli.Hayatımızın merkezine O’nu koymadıkça, akan gözyaşı O’nun için olmadıkça huzur gelmeyecek bilmeli..
Baki sensin baki kalacak yalnız sensin diyebilmeli.
“Her defa haberi taze bir müjde;
O var!
Her defasında, geç, gafletten vecde;
O var!
Ne sen varsın,ne ben,ne yar,ne kimse;
O var!
Bütün sevdiklerin elden gittiyse;
O var!
Kalacak kim varsa dost tomarından?
O var!
Sana daha yakın şah damarından;
O var!
Arama, ilaç yok eczanede!
O var!
Gayede,sebepte ve bahanede;
O var!
Sevdiğini ebed boyu tutan dinç;
O var!
Yıkılmaz dayanak, kırılmaz destek;
O var!
Tekten de tek; bir tek, tek başına tek;
O var! “
Rabbim yalan dünyanın zorlu yollarında bize rahmetiyle muamele etsin ve biz bıraksak da, unutsak da o bizi unutmasın, yar ve yardımcımız olsun, duasıyla…
tesekkur ederim...