demokrasi ve özgürlük savaşçısı ahmet altan..

Sözde sosyalist Çetin Altan’ın oğludur Ahmet Altan. Gazetecilik, televizyonculuk, yazarlık yapmıştır. Ne var ki altmışını aşmış Ahmet Altan üç darbe (27 Mayıs, 12 Mart, 12 Eylül) yaşamasına rağmen tek bir kez bile hapse girmemiştir (yanılmıyorsam). Onca liberal solcu aydının defalarca içeri tıkıldığı 12 Mart ve 12 Eylül darbelerinde Altan biraderlere kimsenin dokunmaması dikkat çekicidir. Üstelik o Ahmet Altan ki faşizme, darbelere, işkenceci subaylara sesini çıkarmamakla kalmamış, buna karşı en önde savaşan, çarpışarak ölen, darağacında/işkence tezgâhında/zindanda can veren, cezaevlerinde hiçbir zulme boyun eğmeyen devrimcileri aşağılayıp onlara küfür etmiştir. 12 Eylül döneminde yazdığı “Sudaki İz” adlı romanının devrimci mahpusların canını sırtlarında kırılan sopalardan daha çok acıttığının yakından tanığıyım. O günlerde susup, her şey tersine dönünce, AKP’nin zafer kervanına takılarak yiğitlik taslamak kolaydır.
Ahmet Altan gibiler “demokrasi ve özgürlük savaşçısı” diye takdim edilince insanın dünyanın sonunun geldiğine inanası geliyor. Yeni milenyuma girilirken Türkiye’nin “savaşçı” demeye bin şahit lazım Abdullah Çatlı, Yeşil (Mahmut Yıldırım), Ahmet Altan gibi yarı resmi “kahraman”lardan(!) bir adım ileri gidememesi şaşırtıcıdır. Hepsinin ortak özelliği sırtlarını devlete ve düzenin efendilerine dayamaları, eylemlerinin sonuçları nedeniyle asla yargılanmamaları, işlerini devletin tedarik ettiği pasaportlar, silahlar, yardımlar, yayınlar, istihbaratlar, arşivler ile görmeleridir.