İKİNCİ ÇOCUK İÇİN FİKİRLERİNİZE İHTİYACIM VAR
- Konbuyu başlatan ares24
- Başlangıç tarihi
- Mesajlar
- 445
En büyük dert bu olsun hocam. Bir kere can buldu mu o çocuk annesinin karnında, nasıl ona kıyılır.
Zorlanacaksınız belki ama katlanmak zorundasınız.
İnşallah aileleriniz ve okul idaresi olumlu yaklaşım gösterir de fazla sıkıntı çekmezsiniz.
Herşey olacağına varır. Her dert zamanla hallolur. Biz elimizden geldiğince çaba göstermeliyiz. Bittiğinde tatlı anılar olarak kalacak.
Zorlanacaksınız belki ama katlanmak zorundasınız.
İnşallah aileleriniz ve okul idaresi olumlu yaklaşım gösterir de fazla sıkıntı çekmezsiniz.
Herşey olacağına varır. Her dert zamanla hallolur. Biz elimizden geldiğince çaba göstermeliyiz. Bittiğinde tatlı anılar olarak kalacak.
- Mesajlar
- 2,381
Bekar birisi olarak sizin yaşadıklarınızı ne kadar anlayabilirim bilemiyorum. Sadece etrafımdan gördüğüm çok sayıda çift istediği halde bebek sahibi olamıyor, sırf bu yüzden boşananlar oluyor. Yıldan yıla bu oran artıyor.
Yaklaşık 2 yaş arayla 2 çocuğunuzun olması çok güzel . Biz de 2 şer yaş arayla 3 kardeşiz. Annem de çalıştığı için evde, okulda , dışarıda hep birbirimize sahip çıktık.
Şu an 8 yaşında bir yeğenim var. Okulda olmadığı ve uyumadığı sürece mutlaka bir yetişkinin onunla ilgilenmesi gerekiyor. Tek çocuk çok zor. Onu kardeş zevkinden mahrum bırakmayın.
Yaklaşık 2 yaş arayla 2 çocuğunuzun olması çok güzel . Biz de 2 şer yaş arayla 3 kardeşiz. Annem de çalıştığı için evde, okulda , dışarıda hep birbirimize sahip çıktık.
Şu an 8 yaşında bir yeğenim var. Okulda olmadığı ve uyumadığı sürece mutlaka bir yetişkinin onunla ilgilenmesi gerekiyor. Tek çocuk çok zor. Onu kardeş zevkinden mahrum bırakmayın.
- Mesajlar
- 1,461
hocam hakkınızdaki hayırlısını gönlünüze sevdirsin Allah. ablamlar 15 yıllık evli ve tıbben de bir engel olmadığı halde çocukları olmuyor 11 aylık kızım ablamın yanında kızım bile derken içim cız ediyor. bu bir yönü . diğeri arkadaşım 3 yıllık evli ve 1 ay sonra 3. çocuğunu doğuracak ilk başta nasıl bakarım nasıl oluyor diyordu ama yavaş yavaş büyüyorlar. zorlanırsınız ama gene de bin kez daha düşünün aileden destek gelmiyorsa çok iyi yürekli Allah korkusu olan bakıcılar var. Rabbim kolaylıklar versin..
- Mesajlar
- 1,461
transistor' Alıntı:
Allah yardımcınız olsun hocam bence hiç ümidini kaybetmeyin. çünkü daha geçen hafta 25 yıl aradan sonra çocuk sahibi olan çift gördüm. Rabbim sizin de gönlünüze göre versin...
- Mesajlar
- 1,205
geçinemeyeceğim diye düşünüyorsanız kredi ile aldığınız evi satın hocam zaten ev alırken çoluk çocuğumuz rahat etsin diye almıyormuyuz
bayan-pc
Aktif Üye
- Mesajlar
- 145
Hocam;
Ben ikiz çocuk sahibiyim. Biz de ilk duyduğumuzda şok olmuştuk. Ama inan Allah herşeyin sabrını da veriyor.
kolaylığını da. Çocukları da ona göre veriyor. O yüzden allahtan hiç ümidini kesme.
Ben öyle yaptım hiç düşünmedim. Bizim de yardım edenimiz yok. Bir bakıcımız var sağolsun o olmasa yandık.
Annelerden hiç fayda görmedik. Eşimin de işi çok yoğun eve çok geç gelir hafta sonu çalışır ama ona rağmen Allah
bana güç kuvvet sabır veriyor ikisiyle de tek başıma baş ediyorum.
O yüzden bence en güzeli bebeğin dünyaya gelmesi.
Su akar yolunu bulur endişemeye mahal yok
Ben ikiz çocuk sahibiyim. Biz de ilk duyduğumuzda şok olmuştuk. Ama inan Allah herşeyin sabrını da veriyor.
kolaylığını da. Çocukları da ona göre veriyor. O yüzden allahtan hiç ümidini kesme.
Ben öyle yaptım hiç düşünmedim. Bizim de yardım edenimiz yok. Bir bakıcımız var sağolsun o olmasa yandık.
Annelerden hiç fayda görmedik. Eşimin de işi çok yoğun eve çok geç gelir hafta sonu çalışır ama ona rağmen Allah
bana güç kuvvet sabır veriyor ikisiyle de tek başıma baş ediyorum.
O yüzden bence en güzeli bebeğin dünyaya gelmesi.
Su akar yolunu bulur endişemeye mahal yok
bayan-pc
Aktif Üye
- Mesajlar
- 145
Şahsen ben şu an tekrar hamile kalsam ikiz çocuğum diye aldırmayı düşünmem.
Aksine her çocuğun dünyaya gelişinin bir amacı olduğunu düşünürüm.
Rızkını da düşünmem. Belki herşeyin en iyisi olmaz ama elimizdeki imkanları sonuna adar kullanarak onlara
iyi bir hayat sunabiliriz.
Bir de çocuğu olmayan insanları düşünün.
Ben şanslı grupta olduğum için Allah'a hergün şükrediyorum.
Bir de ikiz çocuklarım olduğu için.
Birisinin olmamasını düşünemiyorum. İyiki de ikisi de olmuş...
Aksine her çocuğun dünyaya gelişinin bir amacı olduğunu düşünürüm.
Rızkını da düşünmem. Belki herşeyin en iyisi olmaz ama elimizdeki imkanları sonuna adar kullanarak onlara
iyi bir hayat sunabiliriz.
Bir de çocuğu olmayan insanları düşünün.
Ben şanslı grupta olduğum için Allah'a hergün şükrediyorum.
Bir de ikiz çocuklarım olduğu için.
Birisinin olmamasını düşünemiyorum. İyiki de ikisi de olmuş...
- Mesajlar
- 523
Hocam çocuğu dünyaya getirmekte tereddüt bile etmeyin.. 1 sn bile aksini düşünmeyin.. Evinizi arabanızı satın, eşyalarınızı satılığa cıkarın, simit satın, gece taksiye çıkın, okula otobüsle değil de yürüyerek gidip gelin ama çocougu aldırmayın hocam.. Şuan tüylerim diken diken oldu. Sakın hocam.. sakın..
- Mesajlar
- 754
Bir Hikayecik Okudum İçimde bir Hayat Doğdu
http://www.niyazisaral.net/?p=311
Bugün çok yorgun, hatta yorgunluktan hasta gibi hissettiğim bir anda, her zamanki gibi sabah 7:00′da ofise girdiğimde masamda bir fotoğraf ve bir mektup buldum. Mektubu yazan gencimizin hayata bağlılığı, yaşama dair öngörüsü ve inancı beni çok etkiledi. Olduğu gibi aşağıda sizlerle paylaşıyorum. “Bir hikayecik okudum içimde bir hayat doğdu.”
İstanbul, 8 Mart 2012
İsmail arkadaşın mektubunda bahsettiği hikayecik aşağıdadır.
Anonim, 08 Mart 2012, Perşembe
5 Ekim: Bugün var edildim. Buradayım. Varım. Müthiş bir duygu bu. Var olduğumu henüz annem ve babam bilmiyor. Bir elma çekirdeğinden bile küçüğüm. Ancak ne de olsa, ben benim. Varım ya! Bu bana yetiyor. Henüz bedenim belli belirsiz, yüzüm yok ama, varlığımı ve benliğimi hissedebiliyorum. Bir kız olacağım ve baharda çiçekleri seveceğim.
19 Ekim: Biraz büyüdüm. Kımıldamam mümkün değil. Annem henüz farkında değil ama onun kanıyla besleniyorum. Kalbini dolaşıp gelen sımsıcak kan bana geliyor. Beni sevecek bir kalbin kıpırtılarını şimdiden hissediyorum. Annem beni çok sevecek. Annem için güzel bir sürpriz olacağım.
23 Ekim: Hiç göremediğim bir el ağzımı biçimlendirmeye başladı. Dudaklarımda onun dokunuşunu hissediyorum. Bu “el”in dokunduğu yerler dudağım damağım oluyor. Düşünün bir yıl sonra bu elin dokunduğu yerde tebessümler açacak, güleceğim. Dudağımdan ve dilimden sözler dökülecek. Herhalde önce “Anne!” diyeceğim. Anne duyuyor musun beni? Seninle konuşacağım. Sana güleceğim. Kimilerine göre hala daha var değilmişim. Nasıl olur? Varım ve gülücükler sunacak dudaklarım da olmak üzere ya. Hem sonra bir ekmek kırıntısı ne kadar küçük olursa olsun yine ekmektir. Öyle değil mi anneciğim? Ah bir konuşabilsem!
27 Ekim: Bugün pek mutluyum. İçimde tatlı bir kıpırtı başladı. Artık bir kalbim var. Kalbim atmaya başladı. Hayatım boyunca böyle atıp duracak. Sevgilerle dolduracağım kalbimi. Tıpkı anneminki gibi. Annem bedeninde iki kalbin birden atmaya başladığını bilseydi ne kadar sevinirdi! Duyuyor musun anne?
2 Kasım: Her gün biraz daha büyüyorum. Kollarım ve bacaklarım da biçimlenmeye başladı. Hele bir büyüsün kollarım bak nasıl kucaklayacağım seni anneciğim. Şu ayaklarım da tamamlansın da, beraber çiçekli bahçemizde yürürüz. Belki birlikte okula gideriz.
12 Kasım: Ah evet. Bunlar, bunlar ne kadar sevimli ve küçük şeyler. Aman Allah’ım parmaklarım da çıkmaya başladı. Bunlarla çiçek toplayacağım, annemin elini tutacağım, kalem tutacağım. Belki de güzel bir şiir yazacağım. Anneciğim, orada mısın? Ellerimi ellerinin arasına koymak için sabırsızlanıyorum.
20 Kasım: Oh, nihayet. Annem doktora gitti. Burada olduğumu öğrendi. Yaşasın! Doktor teyze özel bir cihazla gördü beni. Ultrason diyorlarmış. Resmimi bile çekti. Sevinmiyor musun anneciğim? Seneye kalmaz kollarının arasında olacağım.
25 Kasım: Artık babam da burada olduğumu biliyor. Fakat henüz kız olduğumun farkında değiller. Onlara sürpriz yapacağım.
10 Aralık: Bugün yüzüm tamamlandı. Artık iki güzel gözüm, bir küçük burnum, dudaklarım ve yanağım var. Anneme benziyorum galiba.
13 Aralık: Artık çevreme bakabiliyorum. Etrafım çok karanlık ama olsun. Yine de mutluyum. Yaşıyorum ve varım. Kısa bir süre sonra gün ışığını görebileceğim, renkleri ve çiçekleri tanıyacağım. Rüyamda gördüm. Dünyada gökkuşağı diye bir şey varmış. Onu çok merak ediyorum. Anneciğim, babacığım sizin yüzünüzü de göreceğim. Tanışacağız. Mutlu olacağız. Gülüşeceğiz.
24 Aralık: Kulaklarım daha iyi duyuyor artık. Anneciğim, senin kalbinin seslerini duyuyorum. Benim kalbimin atışlarını da sen duyabiliyor musun? Hatta sesini bile tanıyabiliyorum. Sesin ne kadar tatlı. Hiç duymadığım bir şey bu. Güzel ve sağlıklı bir kız olacağım. Kollarında uyuyacağım, yüzüne bakacağım, o tatlı sesini dinleyeceğim. Benim için ninni de söyleyecek misin anneciğim? Sen de beni özlüyorsundur mutlaka. Beni koklayacaksın. Çok seveceksin, değil mi?
28 Aralık: Anne burada bir şeyler oluyor. Doktor abla neden mutsuz bakıyor böyle. Sen acı çekiyor gibisin. Kalp seslerin değişti. Sustun. Benimle niye konuşmuyorsun anne? Anne. Anne. Anneciğim. Yüzümde soğuk bir şey hissediyorum. Anne, yüzümü parçalıyorlar. Anne bir şeyler yap. Anne. Kolumu çekiyorlar anne. Canım yanıyor anne. Anne. Ayaklarımı parçalıyor bu şey anne. Beni sana bağlayan damarı kopardılar anne. Anne kalbimi parçalıyorlar. Anneciğim. Anne. Anne.
- Kürtajınız tamamlandı hanımefendi. Geçmiş olsun!
http://www.niyazisaral.net/?p=311
Bugün çok yorgun, hatta yorgunluktan hasta gibi hissettiğim bir anda, her zamanki gibi sabah 7:00′da ofise girdiğimde masamda bir fotoğraf ve bir mektup buldum. Mektubu yazan gencimizin hayata bağlılığı, yaşama dair öngörüsü ve inancı beni çok etkiledi. Olduğu gibi aşağıda sizlerle paylaşıyorum. “Bir hikayecik okudum içimde bir hayat doğdu.”
İstanbul, 8 Mart 2012
İsmail arkadaşın mektubunda bahsettiği hikayecik aşağıdadır.
Anonim, 08 Mart 2012, Perşembe
5 Ekim: Bugün var edildim. Buradayım. Varım. Müthiş bir duygu bu. Var olduğumu henüz annem ve babam bilmiyor. Bir elma çekirdeğinden bile küçüğüm. Ancak ne de olsa, ben benim. Varım ya! Bu bana yetiyor. Henüz bedenim belli belirsiz, yüzüm yok ama, varlığımı ve benliğimi hissedebiliyorum. Bir kız olacağım ve baharda çiçekleri seveceğim.
19 Ekim: Biraz büyüdüm. Kımıldamam mümkün değil. Annem henüz farkında değil ama onun kanıyla besleniyorum. Kalbini dolaşıp gelen sımsıcak kan bana geliyor. Beni sevecek bir kalbin kıpırtılarını şimdiden hissediyorum. Annem beni çok sevecek. Annem için güzel bir sürpriz olacağım.
23 Ekim: Hiç göremediğim bir el ağzımı biçimlendirmeye başladı. Dudaklarımda onun dokunuşunu hissediyorum. Bu “el”in dokunduğu yerler dudağım damağım oluyor. Düşünün bir yıl sonra bu elin dokunduğu yerde tebessümler açacak, güleceğim. Dudağımdan ve dilimden sözler dökülecek. Herhalde önce “Anne!” diyeceğim. Anne duyuyor musun beni? Seninle konuşacağım. Sana güleceğim. Kimilerine göre hala daha var değilmişim. Nasıl olur? Varım ve gülücükler sunacak dudaklarım da olmak üzere ya. Hem sonra bir ekmek kırıntısı ne kadar küçük olursa olsun yine ekmektir. Öyle değil mi anneciğim? Ah bir konuşabilsem!
27 Ekim: Bugün pek mutluyum. İçimde tatlı bir kıpırtı başladı. Artık bir kalbim var. Kalbim atmaya başladı. Hayatım boyunca böyle atıp duracak. Sevgilerle dolduracağım kalbimi. Tıpkı anneminki gibi. Annem bedeninde iki kalbin birden atmaya başladığını bilseydi ne kadar sevinirdi! Duyuyor musun anne?
2 Kasım: Her gün biraz daha büyüyorum. Kollarım ve bacaklarım da biçimlenmeye başladı. Hele bir büyüsün kollarım bak nasıl kucaklayacağım seni anneciğim. Şu ayaklarım da tamamlansın da, beraber çiçekli bahçemizde yürürüz. Belki birlikte okula gideriz.
12 Kasım: Ah evet. Bunlar, bunlar ne kadar sevimli ve küçük şeyler. Aman Allah’ım parmaklarım da çıkmaya başladı. Bunlarla çiçek toplayacağım, annemin elini tutacağım, kalem tutacağım. Belki de güzel bir şiir yazacağım. Anneciğim, orada mısın? Ellerimi ellerinin arasına koymak için sabırsızlanıyorum.
20 Kasım: Oh, nihayet. Annem doktora gitti. Burada olduğumu öğrendi. Yaşasın! Doktor teyze özel bir cihazla gördü beni. Ultrason diyorlarmış. Resmimi bile çekti. Sevinmiyor musun anneciğim? Seneye kalmaz kollarının arasında olacağım.
25 Kasım: Artık babam da burada olduğumu biliyor. Fakat henüz kız olduğumun farkında değiller. Onlara sürpriz yapacağım.
10 Aralık: Bugün yüzüm tamamlandı. Artık iki güzel gözüm, bir küçük burnum, dudaklarım ve yanağım var. Anneme benziyorum galiba.
13 Aralık: Artık çevreme bakabiliyorum. Etrafım çok karanlık ama olsun. Yine de mutluyum. Yaşıyorum ve varım. Kısa bir süre sonra gün ışığını görebileceğim, renkleri ve çiçekleri tanıyacağım. Rüyamda gördüm. Dünyada gökkuşağı diye bir şey varmış. Onu çok merak ediyorum. Anneciğim, babacığım sizin yüzünüzü de göreceğim. Tanışacağız. Mutlu olacağız. Gülüşeceğiz.
24 Aralık: Kulaklarım daha iyi duyuyor artık. Anneciğim, senin kalbinin seslerini duyuyorum. Benim kalbimin atışlarını da sen duyabiliyor musun? Hatta sesini bile tanıyabiliyorum. Sesin ne kadar tatlı. Hiç duymadığım bir şey bu. Güzel ve sağlıklı bir kız olacağım. Kollarında uyuyacağım, yüzüne bakacağım, o tatlı sesini dinleyeceğim. Benim için ninni de söyleyecek misin anneciğim? Sen de beni özlüyorsundur mutlaka. Beni koklayacaksın. Çok seveceksin, değil mi?
28 Aralık: Anne burada bir şeyler oluyor. Doktor abla neden mutsuz bakıyor böyle. Sen acı çekiyor gibisin. Kalp seslerin değişti. Sustun. Benimle niye konuşmuyorsun anne? Anne. Anne. Anneciğim. Yüzümde soğuk bir şey hissediyorum. Anne, yüzümü parçalıyorlar. Anne bir şeyler yap. Anne. Kolumu çekiyorlar anne. Canım yanıyor anne. Anne. Ayaklarımı parçalıyor bu şey anne. Beni sana bağlayan damarı kopardılar anne. Anne kalbimi parçalıyorlar. Anneciğim. Anne. Anne.
- Kürtajınız tamamlandı hanımefendi. Geçmiş olsun!
azra
Aktif Üye
- Mesajlar
- 185
hocam size kendi yaşadığım olaydan örnek vereyim,
Allah bağışlarsa 1 tane çocuğum var şimdi 3 yaşında. oğlum henüz 18 aylıkken 2.çocuğuma hamile olduğumu öğrendim. dünya başıma yıkıldı zannettim. aralarında 26 ay gibi bi yaş farkı olacaktı ama ben buna hiç hazır değildim. çünkü oğlumu çok zor büyütüyorduk, yemesi uykusu herşeyi problemdi. bakıcı olayı ayrı problem.
belki 1 hafta boyunca ağladım, kızdım, ne yapacağımı şaşırdım adeta. kontrol için doktora bile gitmek istemedim, hiçbirşey duymak istemedim.
arada bi de aldırmayı da düşünmedim değil hani ama günahından korktuğum içincesaret edemedim.
sonra doktora gittik felan derken yavaş yavaş kabullenmeye başladım,kendimi avuttum ikisi bi arada büyüycek, ilkinde yaptığım hataları yapmıcam dedim.eşim destek oldu.o da elinden geleni yapacağına söz verdi ama...
10 haftalıkken gittiğim kontrolde doktorum bebeğimin yaşamadığını ve alınması gerektiğini söyledi. işte o an yaşadıklarımı kelimelerle anlatmam mümkün değil. şu anda bile gözlerim doluyor yazarken. ben o bebeği istememiştim ve o da yaşayamadı işte. belki isteseydim, sevseydim onu o da hayata tutunabilirdi. belki benim hormonlarım onu yaşatmadı bilemiyorum....
şu anda o kadar pişmanımki onu istemediğime... şimdi oğlum büyüdü kreşe gidiyor,benim için zor hiçbirşeyi kalmadı. ne olacaktı ki o da büyürdü.
diyeceğim şu ki, Rabbim beni bu bebekle sınadı belkide.bilmiyorum sınavı geçtimmi kaldımmı ama sizin de sınavınız bu bebek.ona göre bi karar vereceğinizi umuyorum.
Allah bağışlarsa 1 tane çocuğum var şimdi 3 yaşında. oğlum henüz 18 aylıkken 2.çocuğuma hamile olduğumu öğrendim. dünya başıma yıkıldı zannettim. aralarında 26 ay gibi bi yaş farkı olacaktı ama ben buna hiç hazır değildim. çünkü oğlumu çok zor büyütüyorduk, yemesi uykusu herşeyi problemdi. bakıcı olayı ayrı problem.
belki 1 hafta boyunca ağladım, kızdım, ne yapacağımı şaşırdım adeta. kontrol için doktora bile gitmek istemedim, hiçbirşey duymak istemedim.
arada bi de aldırmayı da düşünmedim değil hani ama günahından korktuğum içincesaret edemedim.
sonra doktora gittik felan derken yavaş yavaş kabullenmeye başladım,kendimi avuttum ikisi bi arada büyüycek, ilkinde yaptığım hataları yapmıcam dedim.eşim destek oldu.o da elinden geleni yapacağına söz verdi ama...
10 haftalıkken gittiğim kontrolde doktorum bebeğimin yaşamadığını ve alınması gerektiğini söyledi. işte o an yaşadıklarımı kelimelerle anlatmam mümkün değil. şu anda bile gözlerim doluyor yazarken. ben o bebeği istememiştim ve o da yaşayamadı işte. belki isteseydim, sevseydim onu o da hayata tutunabilirdi. belki benim hormonlarım onu yaşatmadı bilemiyorum....
şu anda o kadar pişmanımki onu istemediğime... şimdi oğlum büyüdü kreşe gidiyor,benim için zor hiçbirşeyi kalmadı. ne olacaktı ki o da büyürdü.
diyeceğim şu ki, Rabbim beni bu bebekle sınadı belkide.bilmiyorum sınavı geçtimmi kaldımmı ama sizin de sınavınız bu bebek.ona göre bi karar vereceğinizi umuyorum.
- Mesajlar
- 368
Yorumlarını esirgemeyen özellikle de bana kızan arkadaşlara teşekkür ederim. Anlattıklarım eksik oldu yada siz yanlış yorumlayıp sadece işi maddiyata döndürdünüz. Maddiyat bir sorun ama her zaman aşılabileceğini biliyorum. Asıl sorunum eşimin yorgunluğu, psikolojisi ve yanlızlığımızdı. Bura da sizlerden yorum beklememin amacıda eşime okutarak moralini düzeltmek ve güç almasını sağlamaktı. Ama bazı arkadaşlar işi hakaret boyutuna getirmişler yinede canları sağalsun.
Bir günlük tereddüt yaşadıktan sonra buradaki yorumların da büyük desteği ve burada durumumu görüp beni arayan arkadaşlarımın önerileri ile Ailemizi 4 kişi yapma kararı aldık. İçimizin rahatladığını şimdiden hissediyoruz.
Bu yorumlar ne işine yarayacak diyen arkadaşa söz söylemeden yapamayacağım. Burada oluşturduğunuz samimiyet sayesinde ve sizin yorumlarınız sayesinde eşim ve bani ömrümüzün sonuna kadar yaşayacağımız vicdan azabından kurtarmış oldunuz.
Hepinizden Allah razı olsun
Bir günlük tereddüt yaşadıktan sonra buradaki yorumların da büyük desteği ve burada durumumu görüp beni arayan arkadaşlarımın önerileri ile Ailemizi 4 kişi yapma kararı aldık. İçimizin rahatladığını şimdiden hissediyoruz.
Bu yorumlar ne işine yarayacak diyen arkadaşa söz söylemeden yapamayacağım. Burada oluşturduğunuz samimiyet sayesinde ve sizin yorumlarınız sayesinde eşim ve bani ömrümüzün sonuna kadar yaşayacağımız vicdan azabından kurtarmış oldunuz.
Hepinizden Allah razı olsun
aringosa26
Aktif Üye
- Mesajlar
- 106
ben sizin yerinizde olsam evin borcu bitene kadar zeytin, peynir, kuru soğan ve ekmek yerdim, Allahın verdiği canı Allahtan başkası alamaz.
- Mesajlar
- 1,461
ares24' Alıntı:
hocam bir bayan olrak yorgunluk en çok bayanda oluyor ama eşiniz okursa korkmasın Rabbim kolaylığını da veriri ben de olduğum yerde eşimin ailesinden destek yok kendi ailem uzakta ama bunlar aşılır hele ki niyazi hocamın anlattığı hikayede ağladım kıymayın yavrunuza o sizin parçanız artık şekli şemali olmasa da ....
- Mesajlar
- 761
:alkis:
- Mesajlar
- 932
ikinci çocuk iyidir. Allah hayırlıysa versin.
ares24' Alıntı:
hocam yazınızı okuyunca 2 yıl öncesi aklıma geldi sizinle aynı şeyleri yaşadık ve benim eşim emniyette rütbesi itibarıyla çok yoğun ailem uzakta eşten ve aileden hayır yok anlayacağınız ama biz yinede vardır bir hayrı deyip aldırmadık ben hamileyken karnımın üstünde kasa taşıdığımı bilirim ama ilk zamanlar çok zordu benim bu fikre alışmam sonra herşeyi zamana bıraktım şimdi bir kızım birde oğlum var aralarında 16 ay var yani kızım 8 aylıkken oğluma hamile kalmıştım sizden daha kötüydü bizde durum şimdi kızım 26 aylık oğlumsa 10 aylık ikiside dünya tatlısı anlaşıyorlar çok şükür bence aldırmayın 2. ler çok daha tatlı oluyorlar
dijey
Aktif Üye
- Mesajlar
- 192
6 Aylık oğlum varken eşimin 2. oğluma hamile oldugunu öğrendik. Çok tuhaf bir duyguydu sizi çok iyi anlıyorum benimde kredim var. Maddi olarak 1 yada 2 çocuk fazla dağişmiyor en önemlisi bakım. Eğer anne çalışıyorsa tanıdık birisinin size yardım etmesi çok önemli. Ben 3 senedir sadece 2 oğlum için yaşadım. Çok zaman alıyorlar. Hayatımda ne bilgisayar kaldı ne tv ne halısaha maçı vs...
Ama çok iyi oldu şimdi birisi 4 birisi 2,5 yaşında arkadaşlık ediyorlar bibirlerine
Hocam 2 sene sabredin (3.içinde acele etmeyin :wink: ) bence süper olacak. Benimki öyle oldu
Ama çok iyi oldu şimdi birisi 4 birisi 2,5 yaşında arkadaşlık ediyorlar bibirlerine
Hocam 2 sene sabredin (3.içinde acele etmeyin :wink: ) bence süper olacak. Benimki öyle oldu
