Hangi Kitabı Okuyoruz?
- Konbuyu başlatan sehzade
- Başlangıç tarihi
- Mesajlar
- 1,121
sürgünden soykırıma ermeni iddiaları - prof.dr. yusuf halaçoğlu :+1:
- Mesajlar
- 285
muhyiddin şekur
su üstüne yazı yazmak
tasavvufla ilgilenenler kesin okusun
su üstüne yazı yazmak
tasavvufla ilgilenenler kesin okusun
- Mesajlar
- 1,183
İskender- Elif Şafak :+1:
- Mesajlar
- 2,648
bilisimci61' Alıntı:
Güzelmi gerçekten? Alınmaya değermi?
Okuduğum 7 Ahmet Ümit kitabından en iyisi diyebilirim. Alın ve bir solukta okuyun...
- Mesajlar
- 750
MEHDİX - Turgay Güler
ROMAN NE ANLATIYOR?
Mehdix
Yayınevi: Popüler
Yazarı: Turgay Güler
Türü: Fantastik Kurgu
Sayfa Sayısı: 240
Tarih 19 Ağustos 2020, Cuma... Herkes o ânı sabırsızlıkla bekliyor. Neredeyse altı asır sonra Ayasofya Camii'nin minaresinden ilk ezan okunmak üzere... Türkler, Ayasofya'yı yeniden ibadete açıyor.
Dünyaya bir şeyler oluyor…
Dünyanın hâkimi olan Amerika, kendi başının çaresine bakmaktan aciz…
Üretilen büyük bir yapay depremin ardından, Amerika yerle bir oluyor ve bu ülkenin ekonomisini elinde tutan Yahudi tüccarlar Avrupa'ya yöneliyor.
Bütün dünyayı idare etmek üzere politikalar geliştiren İsrail, en büyük müttefiki Amerika'yı saf dışı bırakmak için planlar yapıyor ve bu planlarını başarıyla uyguluyor.
Bir Türk Paşası, Hristiyan ve Yahudi dünyasının peşinden koştuğu Ahit Sandığı'nı ve Hazreti Musa'nın Asası'nı ele geçiriyor.
Üçüncü Dünya Savaşı başlıyor…
Özel ve "seçilmiş" biri olarak, kendine yöneltilen bütün tehlikelerden sıyrılan MEHDİX Paşa, dünyanın umut bağladığı bir kurtarıcı olarak yola çıkıyor...
Kitabın tanıtım sitesine buradan ulaşabilirsiniz
http://www.mehdixpasa.com
ROMAN NE ANLATIYOR?
Mehdix
Yayınevi: Popüler
Yazarı: Turgay Güler
Türü: Fantastik Kurgu
Sayfa Sayısı: 240
Tarih 19 Ağustos 2020, Cuma... Herkes o ânı sabırsızlıkla bekliyor. Neredeyse altı asır sonra Ayasofya Camii'nin minaresinden ilk ezan okunmak üzere... Türkler, Ayasofya'yı yeniden ibadete açıyor.
Dünyaya bir şeyler oluyor…
Dünyanın hâkimi olan Amerika, kendi başının çaresine bakmaktan aciz…
Üretilen büyük bir yapay depremin ardından, Amerika yerle bir oluyor ve bu ülkenin ekonomisini elinde tutan Yahudi tüccarlar Avrupa'ya yöneliyor.
Bütün dünyayı idare etmek üzere politikalar geliştiren İsrail, en büyük müttefiki Amerika'yı saf dışı bırakmak için planlar yapıyor ve bu planlarını başarıyla uyguluyor.
Bir Türk Paşası, Hristiyan ve Yahudi dünyasının peşinden koştuğu Ahit Sandığı'nı ve Hazreti Musa'nın Asası'nı ele geçiriyor.
Üçüncü Dünya Savaşı başlıyor…
Özel ve "seçilmiş" biri olarak, kendine yöneltilen bütün tehlikelerden sıyrılan MEHDİX Paşa, dünyanın umut bağladığı bir kurtarıcı olarak yola çıkıyor...
Kitabın tanıtım sitesine buradan ulaşabilirsiniz
http://www.mehdixpasa.com
Kürk Mantolu Madonna-Sabahattin Ali
kitabı merak ederek alelacele aldım,okudum.zaten siz okumasanız da kendini okutturan bir kitap...bir sayfa bir sayfa derken bir gün içinde bitti.(160sayfa).kitaptan çok şey beklediğimden midir nedir umduğum lezzeti alamadım.Mehmet Rauf'un Eylül'ünden sonra değil önce okusaymışım daha doygun gelebilirdi.kitabı okurken yaşama dair hassas noktalar öyle güzel ifade edilmiş ki altını çizmek istediğiniz satır sayısı fazlalaşıyor.işte bunlardan bazıları:
"Bir kitabı okurken geçen iki saatin ömrümün birçok senelerinden daha dolu, daha ehemmiyetli olduğunu fark edince insan hayatının ürkütücü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım.
Muhakkak ki bütün insanların birer ruhu vardı, ama birçoğu bunun farkında değildi ve gene farkında olmadan geldikleri yere gideceklerdi. Bir ruh, ancak bir benzerini bulduğu zaman ve bize, bizim aklımıza, hesaplarımıza danışmaya lüzum bile görmeden, meydana çıkıyordu… Biz ancak o zaman sahiden yaşamaya, -ruhumuzla yaşamaya- başlıyorduk. O zaman bütün tereddütler, hicaplar bir tarafa bırakılıyor, ruhlar birbirleriyle kucaklaşmak için, her şeyi çiğneyerek, birbirine koşuyordu.
Evden çıktıktan sonra bir şey unuttuğunu fark ederek duraklayan, fakat unuttuğunun ne olduğunu bir türlü bulamayarak hafızasını ve ceplerini araştıran, nihayet, ümidi kesince, aklı geride, ileri gitmek istemeyen adımlarla yoluna devam eden bir insan gibi üzüntülüydüm.
Seni seviyorum… Deli gibi değil, gayet aklı başında olarak seviyorum
insanlar birbirlerini tanımanın ne kadar güç olduğunu bildikleri için bu zahmetli işe teşebbüs etmektense, körler gibi rastgele dolaşmayı ve ancak çarpıştıkça birbirlerinin mevcudiyetinden haberdar olmayı tercih ediyorlar.
başka bir şey konuşmadık.
düşünüp kararlaştırmaya niyet ettiğimiz şeylere küçük bir kelimeyle bile dokunmadık.
kenarlardaki ağaçlardan tek tük düşen yapraklar havada kıvrıntılar yaparak aşağı süzülüyorlardı. bu karanlık ve sıkıntılı manzara ne kadar güzeldi! içime çektiğim bu ıslak hava ne kadar tazeydi! yaşamak, tabiatın en küçük kımıldanışlarını sezerek, hayatın sarsılmaz bir mantık ile akıp gidişini seyrederek yaşamak; herkesten daha çok, daha kuvvetli yaşadığını, bir ana bir ömür kadar çok hayat doldurduğunu bilerek yaşamak...ve bilhassa bütün bunları anlatacak bir insanın mevcut olduğunu düşünerek, onu bekleyerek yaşamak..."
Herşeyi,herşeyi bilhassa ruhumu hiç bulunmayacak yerlere saklamalı"
kitabı merak ederek alelacele aldım,okudum.zaten siz okumasanız da kendini okutturan bir kitap...bir sayfa bir sayfa derken bir gün içinde bitti.(160sayfa).kitaptan çok şey beklediğimden midir nedir umduğum lezzeti alamadım.Mehmet Rauf'un Eylül'ünden sonra değil önce okusaymışım daha doygun gelebilirdi.kitabı okurken yaşama dair hassas noktalar öyle güzel ifade edilmiş ki altını çizmek istediğiniz satır sayısı fazlalaşıyor.işte bunlardan bazıları:
"Bir kitabı okurken geçen iki saatin ömrümün birçok senelerinden daha dolu, daha ehemmiyetli olduğunu fark edince insan hayatının ürkütücü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım.
Muhakkak ki bütün insanların birer ruhu vardı, ama birçoğu bunun farkında değildi ve gene farkında olmadan geldikleri yere gideceklerdi. Bir ruh, ancak bir benzerini bulduğu zaman ve bize, bizim aklımıza, hesaplarımıza danışmaya lüzum bile görmeden, meydana çıkıyordu… Biz ancak o zaman sahiden yaşamaya, -ruhumuzla yaşamaya- başlıyorduk. O zaman bütün tereddütler, hicaplar bir tarafa bırakılıyor, ruhlar birbirleriyle kucaklaşmak için, her şeyi çiğneyerek, birbirine koşuyordu.
Evden çıktıktan sonra bir şey unuttuğunu fark ederek duraklayan, fakat unuttuğunun ne olduğunu bir türlü bulamayarak hafızasını ve ceplerini araştıran, nihayet, ümidi kesince, aklı geride, ileri gitmek istemeyen adımlarla yoluna devam eden bir insan gibi üzüntülüydüm.
Seni seviyorum… Deli gibi değil, gayet aklı başında olarak seviyorum
insanlar birbirlerini tanımanın ne kadar güç olduğunu bildikleri için bu zahmetli işe teşebbüs etmektense, körler gibi rastgele dolaşmayı ve ancak çarpıştıkça birbirlerinin mevcudiyetinden haberdar olmayı tercih ediyorlar.
başka bir şey konuşmadık.
düşünüp kararlaştırmaya niyet ettiğimiz şeylere küçük bir kelimeyle bile dokunmadık.
kenarlardaki ağaçlardan tek tük düşen yapraklar havada kıvrıntılar yaparak aşağı süzülüyorlardı. bu karanlık ve sıkıntılı manzara ne kadar güzeldi! içime çektiğim bu ıslak hava ne kadar tazeydi! yaşamak, tabiatın en küçük kımıldanışlarını sezerek, hayatın sarsılmaz bir mantık ile akıp gidişini seyrederek yaşamak; herkesten daha çok, daha kuvvetli yaşadığını, bir ana bir ömür kadar çok hayat doldurduğunu bilerek yaşamak...ve bilhassa bütün bunları anlatacak bir insanın mevcut olduğunu düşünerek, onu bekleyerek yaşamak..."
Herşeyi,herşeyi bilhassa ruhumu hiç bulunmayacak yerlere saklamalı"
desertrose55
Aktif Üye
- Mesajlar
- 121
Şeytan Yemini - Jean Christophe Grange
